Marga in de Jungle

Dag 70
Yes, eindelijk weer een zonnige dag. Voor vandaag hadden we een chill dagje ingelast, zodat de oudjes bij konden komen van de lange reis ;) Onderhandelt met privéchauffeur Phillip om bij een mooi strandje, Nusa Dua, uit te komen. Hier hebben we de hele dag heerlijk gelegen en een lekkere massage gehad. ’s Middags bij een restaurantje gegeten waar John en Mickey rauwe kip op ’n stokje kregen. Gelukkig was die toch niet zo lekker en konden ze hierdoor toch nog voor de lekkere kipsaté gaan. Vaak wil je hier ook niet in de keukens kijken omdat je dan meteen geen honger meer hebt. Mickey en John nog wat gesnorkeld, erg helder water maar weinig vissen.

Terug aangekomen bij het hotel bommetje gedaan en achterover het zwembad ingedoken. Erg acrobatisch waren we. Het hele hotel zit overigens vol met Nederlanders, vaak half Indo of iets dergelijks. ’s Avonds de hele straat afgelopen op zoek naar een restaurant maar toch weer bij Bamboo beland.

Dag 71
John had voor de hele week een privéchauffeur geregeld, onze Aries. Echt een leuke gast die ook wel van een geintje hield. De dag begon bij een tempel. Geen idee meer hoe ’t heet maar volgens mij was het een van de belangrijkste tempels van Bali. Hier lagen een belangrijke koning begraven samen met zijn familie. We moesten allemaal een Sarong om (soort doek die je vanaf je middel moet ombinden). Dit betekent het verschil tussen het goede (bovenlichaam) en het kwade (onderlichaam). We kwamen buiten ook nog een bord tegen dat als je ongesteld bent de tempel niet eens in mag omdat je dan onrein bent. Onze gids Aries wist een hoop te vertellen over de tempel en was onze persoonlijke fotograaf haha. We hebben ook allemaal 100 Rupiah (0,6 eurocent) in de heilige vijver gegooid. Je moest met je rug ernaartoe staan en het muntje in de vijver gooien en tegelijk een wens doen.

Toen was Ubud aan de beurt met zijn rijstvelden. Dit lag in een soort vallei waar we vanuit het terrasje mooi uitzicht op hadden. We moesten onze schoenen uitdoen en gingen aan een laag tafeltje met kussens zitten. Moeders werd al helemaal gek van de kleine beestjes die over de tafel en grond liepen. De hagedisjes vonden ze wel leuk om te zien! Onderweg naar de markt door een straat gereden waar om 5 uur ’s middags duizenden Herons (soort wit met oranje flamingo’s) terugkeren naar hun nest. Ze zitten in de bomen en schijten alles onder, een groot deel van de weg was wit. Constant viel er stront naar beneden dus als je d’r onderdoor moest kon je het beter op een lopen zetten. De markt was al bijna op z’n eind. Toch kon er nog goed gehandeld worden en hebben we nog wat souvenirs ingeslagen.

Dag 72
De moeder van Aries spreekt Nederlands en wilde graag dat we met z’n alle thee kwamen drinken. Het regende toch, zoals we inmiddels gewend zijn in Bali. Een super lief vrouwtje genaamd Silvia die ons verschillende verhalen van vroeger heeft verteld, zoals dat ze nog nooit in Nederland is geweest en dat ze van haar stiefvader geen Nederlands mocht spreken. Een hele gezellige ochtend en daarna naar de Uluwatu Tempel gegaan in het zuidelijkste puntje van Bali. De tempel is gebouwd op een hele hoge rotswand met een adembenemend uitzicht. In de jungle eromheen zitten allemaal wilde apen, zelfs eentje zat op een muurtje te wachten bij de ingang. De rest van de apen waren helaas in de jungle omdat het zo hard geregend had. Toen we de tempel verlieten werden de apen de jungle uitgelokt met fruit. En of dit werkte, overal apen om ons heen, zelfs een baby’tje. Van te voren werden we al gewaarschuwd dat de apen agressief konden zijn en persoonlijke bezittingen vliegensvlug van je lichaam trekken…

Op een gegeven moment horen we een kreet die verdacht veel op die van Karin leek. Toch maar even teruggelopen om te gaan kijken. En ja hoor, daar zat ’n aap met de slipper van Karin als grote trofee in z’n hand. Pogingen om de slipper af te pakken, werden niet in dank afgenomen. Zelfs de security kon er niets mee en toen kwam er een man op ’n scooter om de aap dmv fruit te lokken. Na een aantal pogingen liet de aap de slipper voor wat het was en ging ervandoor met het stuk fruit. Al met al een hele ervaring haha!

Via Seminyak op naar de volgende tempel. Onderweg zagen we nog een dikke boeing 737 die ergens tussen de huizen geparkeerd stond. Hier woonde een oud-piloot in, om het vliegtuig daar te krijgen hadden ze de hele straat stil moeten leggen. Een hele operatie. En toen kwamen we aan bij Tanah Lot. Dit is een tempel in de zee die alleen bereikbaar is bij eb. Heel indrukwekkend, aan de 1000 Chinezen te zien vonden zij dat ook. Eerst een bezoekje gebracht aan de Holy Snake om. Dit leek wel Fear Factor voor Marga en Karin had geen zin maar zei wel dat het zou ‘durven’ :P Je moest betalen om de slang aan te raken en dit zou zorgen voor ‘Good Karma’ die we wel konden gebruiken. Petje af voor moeders om d’r dierenangst tegen te gaan. Na allemaal de slang geaait te hebben was het tijd voor het heilige water. (Na betaald te hebben) moest je je gezicht wassen met het water, 3 keer je wens doen, het heilige water drinken (wat alleen John durfde) om vervolgens rijst tegen je gezicht geplakt te krijgen. Ook kregen we allemaal een mooi bloemetje in ons haar en zijn we door de lokale medicijnman soort van heilig verklaard. Waar een bezoekje Bali toch niet goed voor is.

Op de terugweg zijn we gestopt bij een tentje aan het water om de zonsondergang bij Canggu te bekijken. De wolken gooide roet in onze plannen maar het was toch wel mooi. Vlakbij Canggu zat een shop van Deus Ex Machina (zeer gewild shirt bij de Balinezen, hier komen we later nog op terug). Paar mooie motors gezien en Mickey 2 shirtjes ingeslagen.

Na een dag cultuur gesnoven te hebben was het tijd voor een hapje eten. Omdat niet iedereen zin had in rijst zijn we bij een Grill restaurant wat gaan eten. Bijna iedereen had goed gegeten, behalve mam en ik. Vervolgens werd ik na het eten ook nog misselijk dus de avond was klaar. Er werd al zo gespeculeerd door de moeders wat voor ziektes ik wel niet kon hebben. Het kwam er op neer dat het wel malaria moest zijn (door de Gili eilanden), gelukkig voelde ik me na een uurtje bed liggen weer prima. Geen Ibiza taferelen deze keer. Klop, klop.

Dag 73
We waren al vroeg opgestaan omdat we de traditionele Balinese dans zeker niet wilde missen. Natuurlijk te laat vertrokken, maar helaas geen seconde gemist. Het was heel leuk… voor 5 minuten. Het hele spektakel duurde een uur en bestond uit een toneelstuk met achtergrondmuziek die zo slaapverwekkend was dat sommige (hoi pap) er van in slaap vielen. Aan de pakken en make-up hadden ze wel veel aandacht besteed. Het hele verhaal stond eigenlijk in het teken van het goede en het kwade. John ook nog zijn best gedaan na de show om met de hamers op het muziekinstrument te slaan. Hij wilde bijna gaan zitten op een van muziekinstrumenten haha.

Blij dat het afgelopen was. Helaas moesten we nog helemaal terug omdat ik het lenskapje van de camera was vergeten tot genoegen van Mickey de vergeetachtige. Hierna waren we gestopt bij een familiebedrijfje die hele mooie houtsnijwerken maakt. Erg kitscherig maar onvoorstelbaar hoe ze dit maken (en hoelang ze over sommige stukken hebben gedaan). 

Voordat we gingen lunchen reden we langs een stuk waar een hele hoop ‘wilde’ apen zaten. De koekjes die we toch niet lustten mooi gevoerd. Marga nog een heel gesprek aangeknoopt met een aap: ‘Ik heb toch niks’. En voordat we het wisten dook ze de auto weer in. Tijdens het lunchen hadden we echt een super mooi uitzicht over groene rijstvelden. En dan nu, de Grande Finale, wild water raften!

De moeders hielden het voor gezien, en wij gingen samen met de vaders de boot in. Op het begin leek het vrij amateuristisch en hoopte we dat het goed zou komen. Continu zaten we vast, waarschijnlijk door de vakantiekilo’s. Toen we d’r eenmaal lekker inzaten was het super gaaf. Wanneer de gids ‘Boem’ zei moest je je eigen vasthouden. Volgens mij had Ton het niet goed begrepen want voordat de gids zijn woord uit had gesproken lag Ton al helemaal plat in de boot. Wat hebben we gelachen. Ook was ie er niet vies van om zelf in veiligheid te blijven door zijn eigen dochter half uit de boot te gooien. Toen we onder een laag bruggetje moesten en allemaal moesten gaan liggen, lag er in een keer een Go Pro op de boot. Gelukkig zijn we deze niet helemaal kwijtgeraakt. Ook John z’n horloge had het begeven. Het gaafste stuk was dat je van een waterval van 4 meter naar beneden ging. Onderweg zijn we ook nog een aantal mensen (en de nodige tieten) tegen gekomen die zich aan het wassen waren in de rivier.

De moeders zaten al op ons te wachten bij een restaurantje waar we uitkwamen na het raften. Hier zouden we een lunch krijgen, maar aan het aantal vliegen te zien, hebben we die met z’n alle maar overgeslagen. Alleen John wilde wel, maar die mocht niet hahaha. Wel konden we een lekkere douche nemen tussen de rijstvelden. Op een gegeven moment werden we ook opgemerkt door een rijstplukker die ongegeneerd naar onze naakte lijven zat te kijken.

We hadden nog een overnachting geboekt in Candidasa, dus gingen eerst een aantal hotels/bungalows af maar het was of al vol, of te duur, of te smerig. Toen bij ’n restaurant gaan zitten om via booking.com iets te vinden. Ook maar meteen een hapje gegeten en daarna gelukkig het hotel gevonden. Het lag ergens in de jungle tot genoegen van Marga. Prachtige kamers, echt niets te klagen op de ghekko’s na, die je zelfs naar hun maatje hoorde roepen midden in de nacht. 

Dag 74 (28 januari)
We hebben al heel veel smerige ontbijtjes gehad en dachten dat het niet erger kon. Toch wel. Alles zat onder de vliegen en waar geen vliegen op zaten was te karig voor woorden. Ook waren m’n slippers gesneuveld, waardoor ik de hele dag op badslippers van het hotel heb moeten rondsjouwen. Gauw weggegaan daar en eerst de Royal Botanic Garden bezocht. Een mooi aangelegde tuin met hele mooie vijvers waar je overheen kon lopen en de grote koikapers zag zwemmen. We hadden wat koekjes gekocht zodat de vissen uit onze hand konden eten. John was zo fanatiek dat zelfs zijn zonnebril in het water viel. Shirt uit en het water in! Hierna gestopt in Amed om te gaan snorkelen. Helaas was de zee veel te wild om d’r in te gaan, laat staan te snorkelen. Wel erg mooi uitzicht gehad op het lavastrand met zijn wilde golven.

We hadden een lange trip voor de boeg, we zouden in Lovina gaan overnachten. Het was wel een kustroute, dus af en toe had je mooie uitzichten tussen de krotjes door. In Karangasem gestopt bij een restaurantje op de pier. Deze plaats stond bekend doordat hier de eerste boot was gesignaleerd van de VOC. Er stond ook een groot standbeeld van een man die wijst naar de zee, als teken hiervan.

We hadden een villa geboekt met 3 slaapkamers. Dit was echt een paradijs. Geweldig groot (250 m2) met een zwembad en in één van de twee badkamers had je een bad die in een soort vijver met vissen stond. Aries zou eigenlijk bij familie slapen, maar zodra hij de villa had gezien had hij besloten om hier op de bank te slapen :P

’s avonds een lokaal restaurantje opgezocht waar we lekker gegeten hadden. Er zat zelfs een kitten in de keuken, het kan hier ook allemaal. Om de avond compleet te maken vloog er zelfs een bidsprinkhaan op m’n arm. Redelijk op tijd naar bed gegaan omdat we om kwart over 5 ons bed al uit zouden moeten om dolfijnen te spotten.

Dag 75
Wat een pech, het regende echt zo hard. Eerst nog even afgewacht op het strand maar het werd niet minder dus toch maar het bootje ingestapt. Ook deze keer lieten de moeders het afweten omdat het bootje er nogal gammel uitzag. Het was een soort vissersbootje/kano en aan weerskanten buizen zodat het bootje niet om kan slaan. Eenmaal wat verder op zee stopte het gelukkig met regenen waardoor de camera tevoorschijn kon komen. We hadden geen hoge verwachtingen maar werden echt verrast door de honderden dolfijnen die Lovina rijk is. Dit was echt geweldig en een unieke ervaring. Eerst dachten we dat het zielig was omdat er tientallen boten achter de dolfijnen aan voeren maar toen bedachten we dat ze wel weg zouden zwemmen als ze het verveld vonden. Ze maakte ook een hoop sprongen en salto’s en flips en weet ik wat nog meer dus ze zullen het wel leuk gevonden hebben!

Van de kapitein hoorde we dat je er ook mooie stukken hebt om te snorkelen dus nadat we een heerlijk ontbijtje hadden gekregen in de villa zijn we teruggegaan. De waterratten gingen snorkelen en de moeders gingen lekker in het inmiddels opgekomen zonnetje zitten. We waren nog geen 20 euro p.p. kwijt voor de dolfijn- en snorkeltour samen! Fuck you Australia! Verschillend mooi hard koraal en vissen gezien en toen was het tijd om naar de vulkaan te gaan rijden.

Onderweg moesten mam en ik zo nodig plassen, maar mochten van Aries niet in de bosjes gaan zitten. Zelf wilde we niet op een gat in de grond gaan zitten ergens bij een supermarktje dus we moesten het echt inhouden totdat we bij een restaurantje in de buurt van de vulkaan waren. We hadden een heel mooi uitzicht over een actieve en een slapende vulkaan die omringt werden door kraters, jungle en een meer.

In Bali wordt de lekkerste koffie ter wereld gemaakt, dus dit was wel een bezoekje waard. Een soort kat (de Luwak) eet koffiebonen op, die poept ze vervolgens uit, en hiervan wordt koffie gebrouwen. Je kon de koffiebonen zelf branden en vermalen met een bamboestok. Hierna naar het restaurantje gegaan waar de koffieliefhebbers een echte Luwak koffie/cappuccino/espresso konden drinken. Je kon allerlei hete drankjes proeven en een lokale joint draaien ;)

We wilden voor de dag erna een boottripje boeken naar Nusa Lembongan, een eilandje in de buurt van Bali. Dit hadden we uiteindelijk bij een gast geboekt die met zijn vingers zijn eten aan het opbuffelen was en met volle mond sprak. Hij was te enthousiast dus we hadden er eigenlijk geen vertrouwen in. Hierna bij een Italiaan gegeten, wat ook weer heerlijk was!

Dag 76
Gelukkig werden we opgehaald, zoals de jongeman van gister had beloofd. Even moeten wachten totdat we ook daadwerkelijk de boot op mochten, maar we hadden een mooi plaatsje boven op het deck weten te bemachtigen. Geen vluchtelingenboot taferelen haha. Het was een fast boot, dit hebben we gemerkt. De boot klapte met volle snelheid over de golven heen wat nogal spannend was. De pet van een van de bemanningsleden vloog af maar gelukkig had John ‘m gevangen.

Allemaal in de bak van een pick-up richting de Jingga Villas. Echt schitterend kleinschalig resort. Iedereen had een eigen houten hutje met rieten dak en een buiten badkamer. Het was spiksplinternieuw, het zwembad was pas 2 weken oud. Helaas kwamen we erachter dat Mickey z’n nieuwe Deus shirt pleite was, waarschijnlijk gejat op de boot. Het lag namelijk bovenop in een tas.

Op Nusa Lembongan hier zijn we weer met de vaders gaan snorkelen. Op 3 plaatsen zijn we uit de boot gegaan en hebben we prachtig koraal en enorm veel vissen gezien. Mickey heeft eindelijk z’n Finding Nemo Fish gezien. Na de snorkeltour zijn we nog door de mangroves gevaren wat ook indrukkend was. Helaas geen manta rays gezien, hier heb je ’s ochtends de meeste kans op.

Na wat gezeik met de chauffeur, heeft ie toch maar eieren voor z’n geld genomen en ons naar de plek gebracht waar we heen wilde. Dream Beach met vele rotsformaties in de zee. We gingen bij een tentje zitten met een mooi wit strand en flinke golven. Diezelfde chauffeur ons weer op laten halen en ’s avonds bij het resort een verassingsmenu klaar laten maken voor de hele tafel.

Dag 77
’s ochtends kwam er geen water uit de douche dus zijn we maar even in het zwembad geplonsd. Daarna was het gelukkig weer gemaakt dus toch nog even van kunnen genieten. Ontbijtje gepakt maar niemand was echt fit behalve ik. Ook werden we zoals afgesproken opgehaald vanaf het resort en naar de boot gebracht. We vroegen toch maar of ze een shirt hadden gevonden en wonder boven wonder hielden ze het shirt van Mickey omhoog op de boot. Iedereen blij en we hadden de crew zelfs wat fooi gegeven omdat ze het shirtje goed bewaard hadden. Dezelfde plaatsjes op het deck in beslag genomen en op richting Bali. Daar stond onze vriend Aries ons al op te wachten.

Mickey wilde het shirt gaan halen beneden in de boot, en ineens was het nergens meer te vinden. We hebben met z’n drieën de hele verdieping overhoop gehaald en in het ruim gezocht. Het shirt was nergens meer te bekennen en niemand wist waar het shirt gebleven was. Wij bleven stug volhouden en op de boot staan omdat we het shirt perse terug wilde hebben. 

Op een gegeven moment zei een crewlid dat het shirt ‘gevonden’ was en bij het kantoortje op het strand lag. Wij daarheen gegaan, en kregen te horen dat hier helemaal geen shirt lag. Terug naar het strand en toen maakte ze ons wijs dat het op de parkeerplaats zou zijn. Wij dachten al, dit shirt zien we nooit meer terug. Eenmaal op de parkeerplaats aangekomen zei de chauffeur dat hij misschien in de auto zou liggen nog van de heenweg. Raar, hun hielden precies hetzelfde shirt in de boot omhoog en nu lag het ineens in de auto?! Maar het lag er, en chauffeur wist ons doodleuk te vertellen dat het er al 2 dagen in lag. Dikke doei, maar Mickey had z’n shirt terug! Snel naar Aries gegaan die ons naar het hotel terug zou brengen.

Karin had het flink te pakken, kei hard hoesten en zelfs koorts. Eerst maar langs de apotheek om de nodige medicijnen in te slaan. Nog wat outlets bezocht en langs marktjes gegaan en toen de backpacks ingepakt voor Thailand. ’s Avonds was Karin te ziek om mee te gaan eten dus gingen we met z’n 5e. Voordat we het eten gekregen hadden haakte Marga ook af want die voelde zich niet lekker. Toen bleven we nog maar met z’n 4e over en nadat we hadden gegeten gingen we ook maar terug naar het hotel.

Dag 78 (1 feb)
Op naar Thailand. Allebei 6 kilo minder in de backpacks en een aantal kilo’s minder in de daypacks. Opluchting haha. Aries bracht ons met z’n alle richting het vliegveld waar we afscheid hebben genomen. Nogmaals, héél erg bedankt voor de geweldige vakantie! Wij hebben in ieder geval genoten.

De laatste 5 weekjes gaan in.