Break the drive, stay alive.

Dag 34 (19 december)
De Whitsunday tour kon beginnen! Met een veel te zware tas en 40 blikjes bier liepen we zo’n 4 km de boulevard langs. Nee grapje, we stopte met de auto zo dicht mogelijk bij ‘the meetingpoint’ en dropte daar mooi de bagage. Omdat Mickey z’n dierbare pet vergeten was, mocht hij nog lekker 2 keer op en neer lopen met 35 graden. Uiteindelijk gingen we de boot Tongarra op. Met een man of 25 zaten we op de boot, inclusief twee crewleden. Iedereen moest z’n slippers/schoenen uitdoen voor de geur en z’n spullen in een cabine droppen. Toen dachten we echt van ‘Huh, waar moeten we in godsnaam slapen straks?’

We kregen een safety briefing van een op en top Engelsman, wat een kerel met z’n droge humor! Het kwam er op neer dat het onze boot was omdat we d’r dik voor betaald hadden, álles mochten doen en vooral dat de crewleden geen oppassers waren. Rond half 3 vertrokken we naar een baaitje vlakbij Whitsundays zodat we de volgende dag vroeg voet op land konden zetten. We hadden echt een super chille boot met een heel groot deck waar iedereen op kon liggen. Tijdens de zonsondergang hebben we een lekker visje van de BBQ (Mickey worstjes), aardappelpuree, salade en brood gegeten. Hierna hebben we lekker bier gedronken met veel gezellige mensen! Het was de bedoeling dat we allemaal buiten gingen slapen omdat het super lekker weer was. Iedereen ’n matrasje en dekentjes gepakt om vervolgens op het deck te gaan liggen.

Dag 35
Lekker wakker worden om half 6 ’s ochtends. Het zonnetje scheen, het water was mooi blauw en je zag reuzenschilpadden heel dicht bij de boot omhoog komen. Wat wil je nog meer? Na een ontbijtje en ’n klein katertje voor Mickey werden we met een klein bootje aan land gezet. We liepen met z’n alle door de bossen om vervolgens ergens boven bij een look-out point uit te komen. Hier had je een ongekend mooi uitzicht over de Whitsundays. Het was nu vloed en in de middag zou het er nóg mooier zijn. De route naar beneden gepakt om het enorm witte strand op te gaan. Dit is het fijnste zand ter wereld: NASA heeft van dit zand het glas van de Hubble Telescoop gemaakt. Hierna hebben we met onze lichamen het woord Tongarra gevormd. Wij waren de letter R, dit zal d’r waarschijnlijk nogal knullig uitgezien hebben aangezien Mickey mij amper kon houden :p Na deze hilarische shoot zijn we richting het water gelopen om pijlstaartroggen en kleine haaien te spotten. We waren ongeveer de enige groep zonder stingersuit die in het water stonden. Blijkbaar was dit ook helemaal niet nodig. Lekker een uurtje door het water gelopen, in het zonnetje gelegen, foto’s gemaakt en half uitgedroogd omdat we maar een lauw flesje water bij hadden. Toen we terug over het strand liepen zagen we ineens duizenden krabbetjes (Soldier Crabs) in een massa wegrennen. Na deze unieke ervaring liepen we weer terug naar het Look-out Point en inderdaad, geloof het of niet, het uitzicht was nog adembenemender dan ’s ochtends. Alle zandbanken kwamen te voor schijn en het water had wel 20 verschillende kleuren blauw en groen.

Eenmaal terug op de boot kregen we een lekkere lunch voorgeschoteld. Hierna gingen we een stukje varen. Zoals jullie misschien wel weten liggen de Whitsundays midden in het Great Barrief Reef. Hier konden we dan ook lekker gaan snorkelen, deze keer wel met een stingersuit. We zagen super mooie stukken koraal en honderden vissen in alle soorten, maten en kleuren. Ook hebben we kennis gemaakt met George, een enorm blauwgroene napoleonvis die in dat gedeelte van het rif ‘woont’. De kapitein was met een klein bootje meegevaren en voerde de vissen continu eten waardoor het een groot gekkenhuis was in het water. Sommige vissen spartelde zelfs tegen je hoofd aan, maar helaas geen schilpadden meer gezien tijdens het snorkelen.

Na het snorkelen konden we een lekkere douche nemen. Sommige namen iets te veel tijd waardoor 10 man niet hebben kunnen douchen. Tijdens het varen kwamen er allemaal White Breasted Sea Eagles (zeearend) voorbij gevlogen. Een paar jongens gooide wat te eten in de lucht en die zeearenden probeerde dit uit de lucht te pakken, wat zelfs een aantal keer lukte. Ze kwamen zo dichtbij dat zelfs iemand z’n hand terug moest trekken! ’s Avonds stond er Spaghetti op het menu wat goed smaakte. Daarna met een aantal man drankspelletjes gedaan. We voelde ons net 16, zelfs Truth or Dare werd weer uit de oude doos getrokken. Ook hebben we nog een verjaardag gevierd. Met een aantal man kei hard gezongen, ballonnen heen en weer geslingerd en als klap op de vuurpijl een cake met chocopasta besmeerd inclusief sterretjes!

Dag 36
Om 6 uur waren we alweer wakker, jezus veel te vroeg. Rond 8 uur waren we al aan het snorkelen alleen deze keer was het zicht iets minder. Meteen na het ontbijt kregen we ook de lunch, om 10 uur zaten we al aan de hotdogs. Vervolgens moesten we echt terug varen richting Airlie Beach. Helaas zat het er rond 12 uur weer op. Ook moesten we de afterparty missen omdat we nog een uur of 6 moesten rijden richting Town of 1770. In Airlie Beach hebben we nog snel 2 tours geboekt, Scooter Roo in Town of 1770 en Fraser Island. Jammer genoeg was voor Fraser Island zowat alles volgeboekt waardoor we alleen een full day tour konden doen. Beter iets dan niets zullen we maar zeggen (en goed voor de portemonnee!)

Na een half uur vielen m’n ogen al dicht. Het is zelfs zo dat dit in elke voertuig gebeurt (auto/boot/vliegtuig/vrachtwagen /bus hahaha). Gelukkig reedt Mickey, die zelf ook na een half uur met z’n ogen aan het knipperen was. Onderweg kom je om het kwartier een bordje tegen met ‘Break the drive, stay alive’ tegen. Hier hebben we dan ook dankbaar gebruik van gemaakt. Even de auto ’n half uurtje aan de kant en ogen dicht gedaan. De wegen en uitzichten zijn namelijk niet echt spectaculair. Kustroutes kennen ze hier blijkbaar niet. Na 6 uur rijden waren we het helemaal beu en hebben we in Rockhampton overnacht. Hier sliepen we in een super gaaf hotel, wat vroeger waarschijnlijk über luxe was. Met grote trappen aan beide zijden, net een hotel uit een Amerikaanse film.

Dag 37
Vandaag stond de Scooter Roo tour op de planning waarvoor we nog een aantal uur moesten rijden. Natuurlijk hadden we weer veel te lang getreuzeld waardoor we in sneltreinvaart naar Town of 1770 vlogen. We hadden het bijna in een keer gevonden door onze geweldig fijne navigatie! Maarja wat wil je met een gratis app. Met kleine choppers (motors) zouden we 3 uur gaan rijden. Verschillende mensen liepen al met hun leren jassen en helm richting de motors om een proefritje te maken. Wij waren natuurlijk zo van die oefenbaan af, wat een helden. Mickey is normaal niet zo goed met twee wielen, maar als er geen alcohol in het spel is gaat het redelijk:P Na de proefrit mochten we onszelf helemaal volplakken met tattoos. Nee moeders, geen echte, die gaan we pas volgende week bij de Aboriginals laten zetten! Als een echte motorgang met 25 man gingen we op pad. Onderweg zagen we kangoeroes, die zelfs verbaasd stonden te gapen toen wij met de hele club voorbij kamen gereden. Soms moest je ook echt ff goed opletten als ineens iedereen op de rem ging en jij nog naar de kangoeroes aan ‘t staren was. Onderweg werden er allemaal foto’s gemaakt en zijn we langs de Agnes Water gereden. Net voor zonsondergang hadden we nog een stop in Town of 1770 aan het water. Echt leuk om op die dingen te rijden.

Aangekomen in het hostel bleek dat onze double room nog geen plafond had waardoor we eigenlijk met 6 man op de kamer lagen met een paar tussenwandjes ertussen. TOP!

Dag 38
Deze samenhorigheid werd verder doorgezet in de ochtend. Toen ik het gordijn dicht had (soort van bezet lijkt me?) kwam er gewoon een meisje binnen, checkte of de douche vrij was en ging gewoon die fucking douche in met d’r vriend. FUCK OFF, het is ’s ochtends en dan wil je me echt niet pissig maken. Eigenlijk wilde we nog een bezoekje brengen aan het Great Barrier Reef (laatste kans), maar dit was natuurlijk 1 dag van te voren helemaal volgeboekt. Het is hier overal zo stervensdruk, verschrikkelijk. Daarom hadden we besloten om surflessen te nemen. Beste besteedde $20 ooit! We kregen 3 uur surf les en konden zelfs op het bord blijven staan. De grootste domper was dat Mickey z’n Go Pro verloren is in het water. Toen er een joekel van een golf aan kwam klapte die van z’n bord af en brak het steuntje van de Go Pro af. Sucks. Overal gezocht maar de zee was veelste wild waardoor we het niet konden vinden. Alle filmpjes van George, Great Barrief Reef, snorkelen en Whitsundays zijn we dus kwijt. Echt fucked up. Hopen op een eerlijke vinder, kortom een wonder!

’s Middags doorgereden naar Hervey Bay om zo al dicht bij Fraser Island te kunnen zijn. Hier hebben we een chill chaletje met eigen keukentje en badkamer. De badkamer hadden we pas na een halve dag gevonden doordat ie in een bijgebouwtje zit!

Dag 39
Om half 8 werden we opgehaald. Met een ferry zouden we de oversteek naar Fraser Island maken. We hadden wel een premium tour geboekt, zodat we niet met 40 man (waarschijnlijk Chinezen) in een bus zaten. Fraser Island is het grootste zandeiland ter wereld. Wat vooral opviel was dat er vooral zand te vinden was op het eiland hahaha. Nee, ook heel veel bossen, regenwoud, meren, stranden en schipwrakken. Het strand aan de Oostkust (75 mile beach) is zelfs een officiële snelweg. Om op Fraser Island te kunnen rijden hebben je minimaal een 4 wheel drive (dikke Jeep) nodig om voorruit te komen. Zelfs deze kwamen vaak vast te zitten door het diepe losse zand. Onze chauf loodste ons er mooi doorheen en gaf er echt gas op. Op het eiland leven ook Dingo’s, dit zijn wilde honden die best agressief en gevaarlijk kunnen zijn. Normaal ziet de buschauffeur d’r één in de 3 weken. Gelukkig had ik d’r wel eentje zien lopen van een afstand, alleen Mickey zat te slapen en had ‘m gemist. Al met al was het een indrukwekkende en vermoeiende dag waar we veel over het eiland geleerd hebben.

Hier is het nu kerstavond, 23:55 uur. We hadden onszelf getrakteerd op eigen gemaakte potato wedges en een angus beef burger!

Vrolijk kerstfeest! xxxxx