Misschien wel ons laatste blog

Dag 9 (24 november)
De ochtend begon al goed. Toen ik de spullen van de waslijn wilde trekken, trok ik de hele palmboom uit de grond. Oeps, palmboom tegen ’n andere aan zetten en snel wegwezen hier! De ochtend werd nog beter toen het ontbijt gesmeerd was in de auto. Even de kruimeltjes uit het raam gooien (niet gezien dat we zo’n 100 km/h reden), waardoor het bordje zonder pardon de snelweg op vloog. Maar goed dat het geen porselein was.

Onderweg naar Wellington zijn we eerst gestopt bij een filmlocatie van de Lord of the Rings waar Rivendell opgenomen is. Mooi stukje maar je moet erg veel fantasie gebruiken om de setting daar te plaatsen. Bij de andere LOTR filmlocaties zou er helemaal geen info zijn over wat waar opgenomen is, dus die hebben we maar laten zitten. Ook hebben we ons naar de overkant van de rivier gewaagd via een gammel bruggetje. Tijdens deze korte wandeling kwam het besef dat we toch wel spierpijn hadden overgehouden van de helse tocht.

In Wellington hebben we het (gratis) Te Papa Museum bezocht. Super interessant en modern waarin zowel planten, wereld, oorlog, natuurverschijnselen, dieren etc. aan bod komen. De grootste reuzeninktvis die ooit levend gevangen is, ligt hier op sterk water. In Wellington waait het overigens écht hard. We stonden voor een stoplicht, en onze Dan the Campervan kapseisde bijna (leek net of dat er in ‘gewipt’ werd hahaha). Het leek ons ook een goed plan om niet meer tijd te verspillen en de ferry voor de dag erna te boeken. Om 13:30 zouden we de oversteek naar het Zuidereiland gaan maken.

Dag 10
Omdat we nog wat tijd over hadden in Wellington, zijn we onder andere naar de Weta Caves gegaan. Dit is een mini museum opgericht door Peter Jackson ter ere van zijn filmproductiebedrijf Weta. Bij de ingang stonden 3 grote trollen (LOTR) en binnenin vond je verschillende attributen die in de films gebruikt zijn (Hobbit, LOTR, Avengers, Avatar, Thunderbirds).

We hadden nog steeds niet genoeg van al het geklim en gehike en zijn nog maar een berg opgeklommen. Jawel, Mount Victoria (berghoogte van Valkenburg ;)). Ondanks de bewolking we werden beloond met een super uitzicht (360 graden) over heel Wellington. Wellington lijkt qua bouw en straatjes veel op San Francisco. Ook wilde we de beroemde Cable Car naar boven pakken, maar konden het beginpunt beneden niet vinden en kwamen al boven aan haha. Daar even door de Botanic Garden gewandeld, maar snel rechtsom gekeerd. Hadden er totaaaal geen zin in.

Om 12:30 moesten we present zijn bij de Ferry. Op de Ferry hadden we uiteindelijk een mooi plekje aan het raam bemachtigd waardoor we een mooi uitzicht hadden over de zee en achterliggende bergen. Op het Zuidereiland kwamen we aan bij het plaatsje Picton. Vanuit daar doorgereden naar de Pelorus Bridge en verbleven op een mooie DOC Camping aan de rivier. Nou, dat hebben we geweten. We hadden de deur nog niet open of Dan zat al helemaal vol met (zand)vliegen en muggen. En die krengen bijten ook nog is. Tijdens het koken raakte we aan de praat met een Nederlandse man die al voor 25 jaar in Nieuw-Zeeland woonde. Hij was bezig met een enorme wandeling die wel zo’n 3 maanden zou duren. Arme ziel, met z’n 3000 km die hij te voet moet afleggen. Maarja, het stond op zijn Bucket List!

Dag 11  
Bij de Pelorus Bridge is een scene van de Hobbit opgenomen. Dit is het stukje waar ze in een ton van de rivier afgaan. Leuk om te zien. Vervolgens doorgereden naar Nelson. Hier zijn we gestopt bij het I-Centre, om ons te informeren over het kajakken en skydiven. We waren nog net op tijd om een halve dag te kunnen kajakken met gids. Leek ons wel zo verstandig, voordat we dadelijk ergens midden op zee uitkomen tussen de haaien. Van de prijzen op zich schrik je je al wezenloos, half dagje kajakken. Bam, 130 dollar p.p. Onszelf ook maar meteen in het ‘diepe’ gegooid en skydiven geboekt voor op zaterdag 28 november. OMG, gaaf, spannend en misselijkmakend tegelijk.

Als een malle richting Marahau gecrosst. Vanuit daar zouden we met een watertaxi naar de rest van de groep gebracht worden. Ook kregen we een lunchmandje mee. We hadden echt een prachtige dag. Veel zon (allebei verbrand, fijn zo’n dunne ozonlaag) en een heerlijk kalme zee. Hadden zelfs een blauwe Pinguïn gespot, enige gevaarlijke dier dat we gezien hebben (geen haaien, yes!). Het kajakken ging wonder boven wonder verassend goed. Britt navigeren, Mickey sturen maar synchroon peddelen viel niet mee.. Het water was zo helder dat we op een stuk echt tientallen zeesterren op de bodem zagen liggen. Toen we terugkwamen met de kajaks was het eb. Dit betekende dat de kustlijn zo’n paar honderd meter verschoven was. ’s Avonds op de camping hadden we een Nederlands stel ontmoet die blijkbaar ook in het zelfde vliegtuig hadden gezeten! Ook hadden we een heerlijke maaltijd bereid: flinke biefstuk van de BBQ, gebakken aardappeltjes en groene asperges (die zijn goedkoper dan ’n fucking komkommer).

Dag 12
Eigenlijk was dit maar een kutdag. Het begon zonnig, maar wel enorme wind in de ochtend (lees: 11:00 uur). Pokke end over de bergen heen gereden (alleen maar haarspeldbochten, niet fijn met een auto die de wegligging heeft van een huifkar) om vervolgens op de bestemming te komen waar het tering hard regent en waait. We wilden eigenlijk in Pohara (bij de Golden Bay) een mooie hike gaan doen bij het Abel Tasman National Park. Dat ging dus niet, dus maar weer dat hele tering eind terug naar Kaiteriteri waar de zon wel scheen toen we vertrokken.

Op het strand van Kaiteriteri was de zeespiegel enorm aan het dalen, waardoor er een soort eilandje was ontstaan. Korte broeken aangedaan en door de sterke stroming een weg gebaand naar het eilandje.

Nu zitten we op een camping, ons helemaal nerveus te maken voor morgen.. SKYDIVEN.

Hopelijk leven we morgen nog, en anders: het ga jullie goed! ;)

P.S. Bijgaand vind je ons testament, van wat er nog van over is.