Op zoek naar de Pinguïn!

Het vinden van een Pinguïn heeft ongeveer net zo lang geduurd als het uploaden van dit blog. So, het is alweer ’n tijdje geleden, en we hebben natuurlijk ook geen enkele aantekening gemaakt :P

Dag 16 (1 december)
Vandaag staat de Haast Pass op de planning, een hele mooie route. Onderweg hebben we verschillende watervallen bekeken (onze wandelingen enkel gefilterd op 30 minuten return;)) en een wandeling dmv een swingbridge op super helder blauw water. Onze activiteit hier was stenen in het meer gooien. Hierna zijn we gestopt bij het plaatsje Wanaka. We zaten even te chillen bij een super mooi meer.. Stopt er ook zo’n creapy van bij het meer met twee Zweedse meiden (denken we). Die kleden zich vervolgens tot op het ondergoed na helemaal uit, om zichzelf in het meer te gaan wassen met shampoo en alles. Wij zelf zaten met een dikke trui aan te bibberen op het bankje. Wat een gekken! Omdat het nog vrij vroeg op de dag was zijn we doorgereden naar Queenstown. Eindelijk een stadje waar het wel bruisend is! ’s Avonds vast de campervan versierd voor onze birthday boy en gezellig wat gedronken met een Nederlands ouder echtpaar.

Dag 17 (Mickey’s verjaardag!)
Jeahhhhh, Mickey jarig. Ouwe zak hahaha. Heerlijk wakker worden met overal slingers, ballonen en geweldig weer! Rustdag ingelast en lekker aan het meer gelegen. De verjaardagstaart versierd met kaarsjes. Helaas kregen we ze niet aangestoken door de wind, too bad. Ook meteen stargasing geboekt vanwege het heldere mooie weer. ’s Avonds eerst lekker een biefstukje met frietjes gegeten, heerlijk. Het bier was lekker goedkoop, maar $4,5 voor een pint! Ook hadden we nog een gratis borrel gekregen van een Nederlandse meid die bij het Hilton stage liep. Uiteindelijk hadden we eigenlijk helemaal geen zin meer om de sterren te bewonderen omdat het bier te goed smaakte. Daarnaast trok het helemaal dicht met wolken (gelukkig) en werd het geannuleerd. Hebben we wel mooi een gratis gondelritje gehad waardoor we Queenstown by night vanaf de berg hebben kunnen zien. Vervolgens onze biertour voortgezet wat erg gezellig was!

Dag 18
Regen! Besloten om Queenstown te verlaten ondanks de gezelligheid. De eerste kilometers richting Te Anau hadden we regen en slecht zicht. Erg jammer, want je reed helemaal langs een meer af met de auto. Eenmaal aangekomen in Te Anau was het gelukkig vrij goed opgeklaard. Toen hebben we besloten om de Milford Road richting Milford Sound te rijden en meteen een boottocht geboekt door de fjorden. Dit is zeker een van de mooiste routes die we gereden hebben (ongeveer 2 uur enkel). Je ziet meren, uitgestrekte heide en als klap op de vuurpijl zie je enorme bergen, rotswanden, watervallen en ongekend mooie natuur. We moesten ook door een of andere zieke tunnel, waarschijnlijk 300 geleden door de Maori uitgehakt. Moeders (Karin), niks voor jou haha! Wat wel iets voor jou was, zijn de 'papegaaien' (kea's) die we tegen zijn gekomen. Agressieve vogels die de rubbers van de auto af probeerden te trekken. Even later zagen we een auto voorbij rijden met zo'n beest op z'n dak. Uiteindelijk verbleven op de enige camping in Milford, duur maar wel mooie faciliteiten. Gezellig bier gedronken met twee Nederlandse jongens, die een half jaar in Sydney hadden gezeten.

Dag 19
Vroeg ging de wekker, poeh. Om 9.15 zijn we met de boot door de fjorden gevaren (1,5 uur). Het was koud, miezerig en we hebben wel 100 keer de Sandfly dance gedaan.. Wat een kutbeesten (daar zaten denk ik toch wel de meeste van heel Nieuw-Zeeland). Maar wauw, wat een prachtig landschap. Overal watervallen en de mist die er hing hoorde er gewoon bij, echt mystiek. Ook lagen d’r zeehonden en stopte we met de boot onder een waterval waardoor iedereen zeiknat werd die op het deck stond. Het leek erop dat veel mensen de waarschuwing niet begrepen hadden (wij natuurlijk ook inclusief de camera). Vervolgens dezelfde route met de auto teruggereden. Enorm frustrerend achter een slome kut Chinees. Vanuit Te Anau hebben we de Southern Scenic Route genomen. Onderweg waren we gestopt bij de Clifton Caves. Een grot tussen de heide waar het super donker en nat was. Een stukje geprobeerd met de zaklamp, je zag helemaal niets, en toen we echt heel diep moesten en Mickey meteen z’n scheenbeen openhaalde zijn we (stelletje angsthazen) teruggekeerd. Daarna lazen we dat je er 1,5 uur over deed en dat Cave Experience nodig was. Maar goed dat we omgekeerd waren, anders was dit blog nog veel later geweest :P Na deze domper ons maar gehouden tot mooie uitzichten (McCrackesn Nest) en een eilandje (Monkey Island) waar we niet eens opkonden omdat het nog vloed was. Verder doorgereden via Riverton naar Invercargill om een boodschap te doen en te tanken (grote stad). Uiteindelijk geslapen in Otatara waar een Nederlandse eigenaar de toko runde. ’s Avonds was het echt poepweer, wind en regen.

Dag 20
En ja hoor, het regende en waaide nog steeds. Ook was het echt super koud, twee truien over elkaar heen was niet eens genoeg.. Onze eerste stop was op de Bluff Hill. Hier zou je een super mooi uitzicht moeten hebben over het stadje en de oceaan.. Wij zagen eigenlijk alleen wolken en het waaide zo hard dat je tegen de wind in kon hangen. Opzich wel geinig (fijn een regenjas!!). Hierna zijn we door the Catlins gereden, een heel groot mooi natuurpark langs de kust. Een korte wandeling gemaakt naar the Lighthouse en Waipapa Point. Hier konden zeeleeuwen zitten. Nou, dit hebben we geweten. Eentje lag precies naast het pad in het gras. WTF, we schrokken ons rot.. Je mag die beesten namelijk niet wakker maken, dicht in de buurt komen of de weg richting het strand blokkeren.. Dit deden wij dus allemaal :P Toch even de stoute schoenen aangetrokken en een selfie met onze wonderbaarlijke zeeleeuw gemaakt:D Ook waren d’r een aantal in de zee aan het spelen.

Onze route vervolgende richting Curio Bay. Hier is een Fossil Forest (gefossiliseerd bos van zo’n 150 miljoen jaar oud), dit is een van de 3 ter wereld die je kan bezoeken. Overal zag je versteende boomstammen die in een soort van vulkaanlandschap aan zee lagen. Alleen te zien met eb, dus we hadden geluk. Helaas geen Yellow-Eyed Pinguïns gezien, die waren lekker aan het jagen. Ook hebben we een bezoekje gebracht aan de Niagara Falls,  een super triest watervalletje waarvan iemand het leuk vond om die naam te gebruiken voor zoiets simpels. Ook zaten we met een ander probleem, de brandstof. Mickey weigerde om 2.09 dollar te betalen voor 1 liter brandstof. Hij dacht, we komen d’r vast snel eentje tegen. Totdat er nog maar een paar druppels inzaten hebben we uiteindelijk zelfs 2.15 dollar betaald per liter. Beetje jammer. Ook zijn we gestopt bij de McClean Falls die beschreven wordt als de meeste spectaculaire waterval van Nieuw-Zeeland. Super gaaf, met allemaal trapjes en mos op de stenen. We waren zelfs via de rotswand omhoog geklommen, en hebben d’r natte voeten aan over gehouden! Omdat we geen genoeg konden krijgen van alle watervallen hebben we ook maar de Purakaunui Falls , de beroemdste/meest gefotografeerde waterval, bezocht. Mickey dacht dat ik wel op m’n smoel zou gaan als ik over de natte stenen, probeerde dit te filmen, en viel bijna zelf hahaha. Karma is a bitch! ’s Avonds hebben we lekker Lord of the Rings gekeken bij een camping in Newhaven. Super lief oud vrouwtje als hostes.

Dag 21
Zoals elke dag, waren we weer te laat vertrokken vanaf de camping. Overal moet je om 10.00 AM weg zijn.. Misschien hebben we dit 3 keer gehaald, meestal omdat we dan ‘s ochtends al een tour hadden :P ’s ochtends de Southern Scenic Route vervolgd richting Dunedin. We mochten weer een mooi stukje langs de kust rijden, uiteraard wel op ’n onverharde weg :p Boeien, is toch niet onze auto! Bij Roaring Bay was weer een uitkijk voor de Yellow-Eyed Pinguins, weeeeer niet gezien BOEE! Verder doorgereden nar Nuggetpoint waar je vaak dolfijnen ziet zwemmen en zeeleeuwen/honden. Ook geen dolfijnen, wel weer zeeleeuwen (maar die hebben we nu al zo vaak gezien, dus dat is niet meer zo interessant). Hierna zijn we gestopt bij Tunnel Beach, een super steil pad naar beneden waarbij we al meteen dachten: ‘FML, dit moeten zo ook omhoog K’. Uiteindelijk kom je uit bij een soort Cliff die boven de zee heen buigt. Ook kun je met een trappetje door de rots naar het strand toe, vandaar de naam. Staan we daar allemaal leuk foto’s te maken en op rotsen te klimmen, zie ik ineens twee zeehonden in het zand liggen. OMG, daar stond ik net gewoon ongemerkt naast hahahaha.

Nadat we helemaal kapot waren van de klim omhoog zijn we helemaal omgereden om de afdruk van een walvis in Limestone te zien, totaal niet boeiend. Hierna dachten we een leuk stukje te rijden (Sinclair Wetlands), waardoor we helemaal fout reden. En toen gingen we weer opzoek naar de Pinguïns. Hiervoor reden we via Dunedin naar Otago Peninsula. Ineens achter een grote stad verscheen er een super hoog, mooi en groen gebergte in de vorm van een baai. Hier zouden we stoppen bij Sandflybay. Is toch potverdikkie die weg afgesloten richting de gele pinguïns. Toen zijn we als een malle richting Oamaru gereden zodat we op zijn minst de blauwe pinguïns zagen. Onderweg even kort gestopt bij Moeraki Boulders. Dit zijn een hele hoop grote ronde stenen in het strand, best opmerkelijk.

Eenmaal aangekomen op de camping hadden we snel gegeten en gevraagd waar de Pinguïns zouden zijn. Rond half 9 liepen we via de haven richting de Pinguïn kolonie. Dit was dus echt een attractie, 40$ p.p. om een fucking blauwe pinguïn te zien. Dikke doei. Laat maar dan. Helaas was dit stuk ook helemaal afgezet, en mijn poging om van een muur te springen en naar de andere kant te rennen hielp ook niet. Gelukkig zagen we een aantal mensen aan de andere kant van de haven staan waardoor wij ook nieuwsgierig werden. En ja hoor, daar zaten ook blauwe pinguïns!! Helemaal gratis. Het zijn de kleinste pinguïns ter wereld, blauw met een wit buikje. Daar hebben we nog even rondgelopen en zijn toen terug gekeerd naar de camping. In de reviews stond dat er zelfs pinguïns op de campingplaats zouden broeden. Wij dachten, no way wat ’n bullshit. Maar niets was minder waar. Toen we terugkwamen van het tandenpoetsen zagen we iets wegschieten maar we wisten niet wat het was. Totdat we in een keer een blauwe pinguïn onder onze campervan zagen. Ze kwamen zelfs naar je toe, en ineens rende twee pinguïns krijsend achter elkaar aan. Waarschijnlijk een soort van paringsdans, mooi tafereel om te zien. Dus toch hebben we pinguïns gezien, en zelfs ’s nachts bleven ze doorkrijsen :p

Dag 22
Oamaru is een stadje aan de haven opgebouwd in Victoriaanse stijl. Ook zie je heel veel steampunk (soort Futuristische kunstvorm) voorbij komen. Vandaag stond de route naar Mt Cook op de planning. De route heette de Vanished World Route (Oamaru & Waitaki District), waar heel veel fossielen e.d. zijn gevonden. We hadden een hele mooie heldere dag. Onderweg zijn we gestopt bij de Elephant Rocks, dit zijn grote brokken limestone die midden in een weiland liggen. Doorgereden naar Omarama, waar we onderweg zijn gestopt bij een rotswand waar de Maori duizenden jaren geleden muurschilderingen hebben gemaakt. Natuurlijk is er al veel beschadigd (waarschijnlijk Duitsers), maar delen zijn gelukkig wel in musea terecht gekomen. Vanuit Omarama naar de Clay Cliffs gereden, super grote rotswanden van klei. Was mooi om te zien. Ook hebben we na 3 weken, 2 nieuwe dingen geleerd over onze camper. 1. De auto heeft achterwielaandrijving (wat Mickey natuurlijk meteen moest proberen op een grindweg) en 2. We hebben bekerhouders (recht voor onze neus..). Het ging allemaal maar net goed. Voor Mt Cook ligt het Punaki meer, echt het aller blauwste meer dat we ooit gezien hebben. Hier zaten we op een camping die uitzicht bood over Mt Cook, super gaaf. Ook was dit de meest donkere plek van Nieuw-Zeeland (en misschien wel van de wereld). Stargazing lukte weer niet (alles was volgeboekt), tot teleurstelling van Mickey. Toen hebben we zelf ’s avonds de sterren bewonderd. Ook was de laptopkabel gesneuveld, waardoor dit verhaal helemaal een vertraging opliep. Sorry guys.

Dag 23
De camping was vlakbij Mt Cook, dit is de hoogste berg van NZ (3800 m), en daar gingen we een wandeling doen. We hadden super mooi weer (helemaal helder en zonnetje!). De wandeling duurde zo’n 3 uur en leidde tot de voet van Mt Cook waar we ook nog een gletsjer hebben gezien. Ook waren er veel verschillende swingbridges op de route en op een gegeven moment moesten we even wachten omdat er iemand overheen liep die eigenlijk niet durfde haha. Chinezen hielden er overigens ook niet zo van, we hebben ze nog nooit zo snel gezien. Wij expres schommelen om hun te kutten haha. Hierna zijn we doorgereden naar Lake Tekapo, ook een blauw meer, waar we overnacht hebben. Ook hier was stargazing helemaal volgeboekt, of je kon een tour om 2 uur ’s nachts doen.. Op tijd naar bed want we waren allebei kei kapot.

Dag 24 ( 9 december)
Vandaag hebben we niet veel gedaan, eigenlijk helemaal niets behalve gegeten, gereden (3,5 uur) en op zoek naar een laptopkabel. Gelukkig gevonden! Nu zijn we beland in Christchurch en morgen rijden we richting Kaikoura. In Kaikoura gaan we vrijdag (11-12-15) whale watchen! Hopelijk zien we naast de walvissen ook een aantal dolfijnen! 

Side note voor Peter Cox: 'Allicht heb ik jou reactie niet verwijderd, hebben er hard om moeten lachen hier! Meer van het zelfde graag. Als het goed is staat je reactie ergens onder een foto.'